Snoezelen

Het is elf uur ’s morgens en toch gezellig donker in onze woonkamer, daar zorgen de verduisterende lamellen voor. Kleurrijke lichtbollen dansen op het plafond, een dromerig Iers liedje creëert een sprookjessfeer en middenin die betoverende wereld van licht en muziek ligt Anna op haar rug. Ze staart vol fascinatie naar boven. Taj taj taj, brabbelt ons meisje, alsof ze communiceert met violen die voor haar klinken als rood en groen. Snoezelen. Acht jaar geleden had ik er nog nooit van gehoord. Nu dompelen we Anna elke dag onder in een snoezelbad van kleuren en muziek.

Snoezelen is een of twee zintuigen prikkelen, lieflijk en intens, en werkt ontspannend. Maar iedereen is anders natuurlijk. Anna is heel gevoelig voor prikkels. Licht en geluid zijn haar snel te veel. Als we bijvoorbeeld gaan wandelen, moeten we Anna bijna helemaal verstoppen onder het zonnescherm van de buggy, anders is ze boos en onrustig, overprikkeld door het daglicht. Zit ons meisje stilletjes voor de televisie? Dan praten we met een fluisterstem of – je zou ons moeten bezig zien – gebarentaal, zodat we haar cocon van rust niet verstoren. Kortom, voor Anna is zo’n snoezelmoment een ontspannende, maar ook uitdagende activiteit.

Anna kon als baby maandenlang niets zien of horen. Ons meisje leerde de wereld dus kennen op een heel andere manier dan jij en ik. Toen Anna nog kleintjes was, hechtte ik veel belang aan zintuiglijke prikkels, in de hoop contact te maken, en probeerde ik elke tip van onze thuisbegeleiding uit. Oefenen, zo noemde ik die speelmomenten. Ik liet Anna luisteren naar rinkelende belletjes, kijken naar contrasterende patronen, voelen aan mijn trillende stembanden, het was een echte ontdekkingsreis. Jona en ik timmerden zelfs een donker snoezelpark in elkaar, met fonkelende sterren en led-strips vanbinnen.

Het duurde weken, maanden en jaren vooraleer ons meisje reageerde. O ja, ze nam haar tijd. En toch, stukje bij beetje, leerde Anna proeven van de wereld, op haar manier, uniek en intens.

‘We’ll sing to the morning.
We’ll sing till the bells they sound.
We’ll sing now the wandering soul is found’, klinkt het in de woonkamer. Taj taj taj, zingt ons meisje mee, en ik weet zéker dat ze de schoonheid en kracht van het liedje perfect aanvoelt. Anna leeft in het nu. Dat vind ik zo mooi aan haar.

(Hier lees je over vier mijlpalen die
Anna’s visuele evolutie weergeven.)

16 gedachten over “Snoezelen”

  2. Ja, het moet een hele opgave zijn om te zoeken wat het beste voor haar is. En we willen allemaal het beste voor ons kind. En dubbel zo moeilijk als je kind anders is. Anna heeft geluk dat jullie zo creatief zijn. Blijf genieten van de snoezelmomenten.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  4. Wat mooi gedaan. Fijn dat Anna daar van kan genieten. En dat elke dag, Anna is anders en met haar ook haar lieve ouders. Welke zware taak rust op jullie schouders en met onvoorstelbare vindingrijkheid zoeken jullie elke dag weer naar het optimale comfort voor Anna. 🙏🏻 Heb samen een mooie dag. Ohhh, heb je zelf al op een zacht bedje op de grond gelegen en mee gesnoozeld?

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Ik moet bekennen dat ik niet zo’n snoezelfan ben. Knuffelen met Anna, haar handjes masseren, zingen en dj spelen, dat zijn meer mijn snoezeldingen. Dank voor je lieve reactie!

      Like

      Beantwoorden

  5. Wat een mooie blog en het is voor anderen zoveel duidelijker hierdoor Anna te begrijpen. Alles met veel liefde doen jullie voor haar. Het Snoezelen doet haar duidelijk goed ! xxx

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

Gravatar
WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: