Liedje

Ergens in 2014 schreef ik een lied voor Anna. Ik heb het één keer gezongen voor andere ouders van een kind dat anders is, op een fuif ten voordele van Anna’s school. Ik was verschrikkelijk zenuwachtig, maar achteraf vooral blij dat ik het had gedurfd. Dit is de tekst.

Anna, mijn liefje, ik zing dit lied voor jou.

Je bent een prachtig meisje, ik hou gek veel van jou.

Jouw leventje, vol ups en downs, nu bijna twee jaar.

Aanvaarden dat ik jou dit aandeed valt me soms nog zwaar.

 

Maar weet je, ook al voel ik soms die pijn,

het mooiste in mijn leven is jouw mama te mogen zijn.

Ook al maak ik me veel zorgen, ook al heb ik soms verdriet,

ik kan niet zonder jou, vergeet dat niet.

 

Ik verlangde net als iedereen naar gezinsgeluk.

Plots is alles anders, die dromen zijn stuk.

Ik probeer jou te begrijpen, maar praten kan je niet.

Ik weet zelfs niet of je me ziet.

 

Als mensen vragen hoe het gaat dan zeg ik ‘goed’,

maar dan kom ik thuis en weet ik vaak niet hoe het verder moet.

Maar ook al worstel ik met vragen die niemand kent of ziet,

ik kan niet zonder jou, vergeet dat niet.

 

Jouw grote zus begrijpt stilaan dat jij bijzonder bent.

’t Is prachtig als je lacht wanneer je haar stem herkent.

Een team apart, wij met ons vier, ze krijgen ons niet klein.

Maar wie zal voor je zorgen als wij er niet meer zijn?

 

Jij laat me ’t leven zien op een andere manier.

Jij leert me relativeren.

Ondanks een tegenslag maak jij toch veel plezier

en daar kan iedereen van leren.

 

Anna, mijn liefje, ik zing dit lied voor jou.

Je bent een dapper meisje, ik ben zo trots op jou.

Wat ben ik blij dat jij er bent met jouw mooie lach.

Jij leert me wat belangrijk is sinds jouw geboortedag.

 

En weet je, dankzij jou voel ik me klaar

om door te gaan, dat heb je mooi voor elkaar.

Elk obstakel kan ik aan, want jij maakt me weer blij.

We slaan ons hier wel door, zij aan zij.

Het mooiste wonder in mijn leven, dat ben jij.