Hoera

Toen Anna na drie verdrietige maanden het ziekenhuis mocht verlaten, reageerde onze omgeving dolenthousiast. Ik snap dat natuurlijk wel: eindelijk naar huis! Yes! En dan nog op Martha’s verjaardag! Hoera! Maar Jona en ik stapten onze herwonnen vrijheid tegemoet met een loodzware rugzak. Lees verder “Hoera”

Vertrouwen

Eén nacht op Intenzieve Zorgen blijkt voldoende om ons meisje op krachten te laten komen. Het is even wachten op een kamer, zodat Anna’s bed pas tegen de avond ons nieuwe stekje wordt binnengerold. De verpleegster vliegt er meteen in en koppelt de sondepomp aan om nog snel een maaltijd toe te dienen. Ik protesteer. Het is immers bedtijd. Anna krijgt die voeding nooit tijdig verteerd.  Lees verder “Vertrouwen”

%d bloggers liken dit: