Ik pleit schuldig: op Twitter strooi ik non-stop schattige Anna-foto’s. Ze is om op te eten! Maar ons charmant engeltje kan zich ook als een lastpakje gedragen. Vooral ’s morgens maakt ze het ons moeilijk. Het feit dat ik geen ochtendmens ben, helpt niet echt. Alleen al die wekker, tien voor zes, dat lijkt wel midden in de nacht. Lees verder “De ochtendstond”
Tag: Mama van gehandicapt meisje
Aftellen
Soms, als ik aan honderdtwintig per uur op de autostrade rijd, stel ik me het spectaculaire ongeluk voor dat ik zou veroorzaken mocht ik plots naar links uitwijken. Heb jij dat ook? Of ik beeld me in, van boven op een hoge toren naar beneden turend, hoe het zou voelen mocht ik plots springen. Of uitglijden en vallen. Je weet vast wat ik bedoel. Toch? Die onschuldige morbide gedachten fladderen mijn hoofd weer even snel naar buiten. Lees verder “Aftellen”
Tempo
Een sappige sinaasappel moet je tot de laatste druppel leegpersen. Ik leef gulzig, liaansgewijs slingerend van de ene ervaring naar de andere. Ik smijt me graag in een pas ontdekte hobby, reeds uitkijkend naar de volgende. Go, go, go! Jona klaagt geregeld over die vermoeiende eigenschap, maar stiekem geniet hij mee als ik op volle toeren draai. In Martha’s blinkende ogen herken ik diezelfde heerlijke levenslust. Wat een energie! Lees verder “Tempo”
Anna is anders 