Het is elf uur ’s morgens en toch gezellig donker in onze woonkamer, daar zorgen de verduisterende lamellen voor. Kleurrijke lichtbollen dansen op het plafond, een dromerig Iers liedje creëert een sprookjessfeer en middenin die betoverende wereld van licht en muziek ligt Anna op haar rug. Ze staart vol fascinatie naar boven. Taj taj taj, brabbelt ons meisje, alsof ze communiceert met violen die voor haar klinken als rood en groen. Snoezelen. Acht jaar geleden had ik er nog nooit van gehoord. Nu dompelen we Anna elke dag onder in een snoezelbad van kleuren en muziek.
Lees verder “Snoezelen”Categorie: zingen
Cool
Ik twijfel tussen de groene en de rode. Ik leg de twee knopen naast elkaar op het gele lapje stof. Ja, het is beslist: het rood contrasteert veel sterker met dat geel. Anna zit naast mij in haar rolstoel. ‘Vind jij die rode ook het mooist, zusje?’, vraag ik retorisch. Ze stopt haar linkerwijsvinger in haar mond, houdt haar hoofd een beetje scheef en staart vrolijk in het niets. Zwijgen is toestemmen, denk ik plagend. Ik pak mijn naald en naai de glimmende knoop goed vast op Anna’s voelmatje. Lees verder “Cool”
Hoop
Nadat we te horen kregen dat Anna een doofblind meisje was, bleef ik met haar een week in het ziekenhuis. Er wachtten Anna een heleboel onderzoeken, eerder bedoeld om andere mogelijke mankementen uit te sluiten. Ook al werd er flink gepuzzeld, soms stond er slechts één scan op ons medisch dagprogramma, zodat ik vaak alleen was met Anna, verzuipend in een zee van tijd. Tijd om na te denken.
Liedje
Ergens in 2014 schreef ik een lied voor Anna. Ik heb het één keer gezongen voor andere ouders van een kind dat anders is, op een fuif ten voordele van Anna’s school. Ik was verschrikkelijk zenuwachtig, maar achteraf vooral blij dat ik het had gedurfd. Dit is de tekst.
Anna, mijn liefje, ik zing dit lied voor jou.
Je bent een prachtig meisje, ik hou gek veel van jou.
Jouw leventje, vol ups en downs, nu bijna twee jaar. Lees verder “Liedje”
Anna is anders 