Ik trek een oranjekleurig papje op in een dikke spuit – zo noemen Jona en ik de voedingsspuiten van twintig milliliter – en draai die in het slangetje dat vasthangt aan Anna’s sondeklep. Anna staart voor de elvendertigste keer naar dezelfde aflevering van Nijntje en klopt wild met haar handjes op de tafel van haar rolstoel. ‘Zachtjes, zusje’, probeer ik, alsof ze me begrijpt. Lees verder “Buikgevoel”
Categorie: ziekenhuis
Sondemanieren
“Zeker in de zomer, als het warm is, is het belangrijk om elke dag een nieuwe leiding in de sondepomp te plaatsen”, hoor ik die meneer van het ziekenhuis nog zeggen. Ik knikte en schreef zijn instructies braaf op mijn blaadje papier. Anna’s sondevoeding moest écht goed gaan. Zo een draaiende pomp aan haar lijfje, daar neem je geen risico mee, dat doe je volgens het boekje. Lees verder “Sondemanieren”
Donker
‘Wist je het van op voorhand?’, vragen mensen soms. ‘Nee, alles leek perfect’, is mijn antwoord. Anders hadden we Anna nooit laten geboren worden, denk ik erbij, maar dat zeg ik nooit luidop, omdat het raar voelt om dat nu nog te zeggen. Anna wordt bijna zeven. Lees verder “Donker”
Goedbedoeld
Sommige uitspraken blijven je bij. Zoals die keer dat het hoofd van pediatrie me aansprak in het ziekenhuis. Ik verbleef er al een hele tijd met Anna. Mijn ziek meisje huilde de onrustige slaapmomenten aan elkaar van pijn en ellende. Elke dag uitte ik mijn zorgen en ongenoegen. Lees verder “Goedbedoeld”
Anna is anders 