Check

Anna blijft geregeld één of twee nachten logeren bij mijn mama. Dat logeerpartijtje gaat noodzakelijk gepaard met een niet te onderschatten verhuispartij. Hoe groter het aantal zaken dat je niet mag vergeten, hoe groter de kans dat je iets vergeet, dus nadat ik de lader van de sondepomp vergat mee te geven, drong het opstellen van een checklist zich op. Je merkt vanzelf dat onderstaande geheugensteun geen overbodige luxe is.

1. De medicatie tegen epilepsie. We bereiden het nodige aantal spuiten met juiste hoeveelheden Depakine en Keppra, zodat grootmoe zich niet kan vergissen. Lees verder “Check”

Verstoppertje

Je ziet haast nooit een zwaar gehandicapt kindje in het dagelijkse leven. Als je er niet persoonlijk mee wordt geconfronteerd is dat een andere wereld. Jona en ik vonden het vanzelfsprekend om Anna overal mee naartoe te nemen. We dachten: ze maakt deel uit van ons gezin, we zijn trots op haar, natuurlijk gaat Anna altijd mee. Alsof dat een keuze kon zijn. Zolang Anna een baby was lukte dat, maar al snel werd het een uitdaging om ons mooie voornemen waar te maken.

Het is niet meer zo eenvoudig. Niets is nog eenvoudig. Lees verder “Verstoppertje”

Praten

Vier jaar geleden hoorden we van dokters dat Anna doof en blind was. Intussen kan ons meisje prima horen, kan ze iets zien, maar is ook duidelijk geworden dat ze zowel mentaal als motorisch een zeer ernstige achterstand heeft. Anna kan niet zitten, ze praat niet en krijgt sondevoeding. Dat klinkt zo verschrikkelijk erg en oneerlijk. Ook voor mij. Nog steeds.

Ik schrijf dit nu neer, maar ik heb het nog nooit iemand verteld. Op geen enkel moment voelde ik me sterk en zelfzeker genoeg om een ongemakkelijk gesprek te beginnen over het verdriet dat Jona en ik samen trotseren. Lees verder “Praten”

%d bloggers liken dit: