Ik verlies mezelf in deze zonnige dag, verliefd op elk moment, zo voelt het. Ik staar naar de lucht en knijp mijn ogen dicht, net genoeg om een mooie wolk perfect in mijn vizier te krijgen. Ik concentreer me op de stille geluiden van de rivier. De roeispaan van Jona bonkt zacht tegen onze kajak en Martha slaakt een prettig gilletje als ze bijna haar evenwicht verliest. Verder wegdrijvend, op het water en in gedachten, denk ik: dit is gelukkig zijn.
Deze morgen deed ik uitbundig van je-leeft-maar-één-keer. Lees verder “Vakantie”
Anna is anders 