Het is tijd voor een grote stap: de aankoop van een aangepaste auto. Je weet wel, zo’n omgebouwde halve bus met een handig liftsysteem zodat we Anna kunnen vervoeren in haar rolstoel. Nu maken we haar nog altijd vast in een speciale kinderstoel, maar die is veel te klein, onveilig en onhandig geworden. Dus ja hoor, we kijken écht uit naar ons nieuw hulpmiddel op vier wielen. Eindelijk veilig en verantwoord onderweg. Wat we niet allemaal hebben uitgestoken de voorbije acht jaar!
Lees verder “Auto”Categorie: uitstap
Verstoppertje
Je ziet haast nooit een zwaar gehandicapt kindje in het dagelijkse leven. Als je er niet persoonlijk mee wordt geconfronteerd is dat een andere wereld. Jona en ik vonden het vanzelfsprekend om Anna overal mee naartoe te nemen. We dachten: ze maakt deel uit van ons gezin, we zijn trots op haar, natuurlijk gaat Anna altijd mee. Alsof dat een keuze kon zijn. Zolang Anna een baby was lukte dat, maar al snel werd het een uitdaging om ons mooie voornemen waar te maken.
Het is niet meer zo eenvoudig. Niets is nog eenvoudig. Lees verder “Verstoppertje”
Reis
Mijn facebookaccount sloot ik na enkele verdrietige avonden met spijt af. Ik vond het te pijnlijk om geconfronteerd te worden met uitvoerig gelikete foto’s van gezinsvakanties in een of andere zevende hemel, terwijl ik alleen nog maar kon dromen van een stom uitstapje naar de Carrefour. Ik kon het gezinsgeluk van anderen moeilijk aan. Zelfmedelijden. Ik zal dat ten alle koste vermijden.
Toen in maart massa’s vragen wanhopig de nooduitgang in ons hoofd zochten, was op reis gaan het laatste van onze zorgen, ware het niet dat we op dat moment ons vakantiehuisje voor juli al hadden geboekt. Lees verder “Reis”
Grootmoe
Grootmoe. Zo noemen onze kinderen haar. Grootmoe is mijn mama. Ze voelt Anna bijzonder goed aan. Dat was zo van bij Anna’s geboorte, en hun band is de voorbije jaren niet alleen sterker, maar bovenal uniek geworden. Twee dikke vriendjes, zeg ik altijd.
Anna huilde vaak als baby, we wisten zelden waarom. Wanneer ze soms urenlang vermoeid en ontroostbaar huilde, belde ik mama om ons te komen helpen. Zij kon Anna tot rust brengen en nam de zorg dan even van ons over. Ik was zelfs een beetje jaloers, voelde me ook schuldig, omdat ik dacht dat mama mijn dochtertje beter aanvoelde dan ik. Nu ben ik alleen maar blij voor Anna omdat zij die warme band met haar grootmoe heeft. Lees verder “Grootmoe”
Anna is anders 