Ik trek een oranjekleurig papje op in een dikke spuit – zo noemen Jona en ik de voedingsspuiten van twintig milliliter – en draai die in het slangetje dat vasthangt aan Anna’s sondeklep. Anna staart voor de elvendertigste keer naar dezelfde aflevering van Nijntje en klopt wild met haar handjes op de tafel van haar rolstoel. ‘Zachtjes, zusje’, probeer ik, alsof ze me begrijpt. Lees verder “Buikgevoel”
Categorie: onderzoek
Slikken
Anna’s logopediste toont me de weg naar een apart vergaderkamertje. “Jij ook een tasje koffie?”, vraagt ze lief. “Liever water”, antwoord ik. Uit de situatie leid ik af dat dit gesprek langer zal duren dan ik dacht. We installeren ons aan tafel. “Ik belde deze week met de logopediste van jullie ziekenhuis”, steekt ze van wal. “Ze vertelde me over de slikvideo.” Lees verder “Slikken”
Woorden
Ik voel me intens klein en verdrietig wanneer ik verplicht word om Anna achter te laten. Ik staar naar de grond als een klein meisje dat berispt wordt door een strenge juf. ‘Het is maar voor één nacht, mevrouw, en u mag altijd bellen. Een nacht thuis slapen zal u trouwens goed doen.’ Nee!, wil ik roepen. Ik moet bij Anna blijven! Jullie begrijpen het niet. Lees verder “Woorden”
Nacht
De eerste nacht in het ziekenhuis verloopt niet anders dan thuis: in het holst van de nacht begint Anna te wenen. Mijn meisje kronkelt van de pijn, terwijl ik steeds maar probeer haar te kalmeren. De verpleging haalt er de pediater van wacht bij, die het ook niet goed weet en beslist om nog eens bloed te laten prikken.
Om vier uur ’s nachts draag ik mijn huilend meisje door de ziekenhuisgang naar de prikkamer. Lees verder “Nacht”
Anna is anders 