Categorie: Martha

Glimlach

Anna stelt zich geen vragen. Ze is een zorgeloos meisje dat houdt van krawietelen. Ze weet niet wat stappen is. Het klinkt misschien vreemd, maar ik ben blij dat Anna mentaal te zwak is om te beseffen dat ze anders is. Haar verdriet omdat zij niet kan praten, omdat zij niet dezelfde kansen kreeg, zou me kwellen. Voor Anna is het goed zo. Zij is zich van geen kwaad bewust.

Martha werd pas zes. Als zesjarige stel je je honderden vragen. Waarom zijn jullie altijd boos op mij en nooit op Anna? Lees verder “Glimlach”

Reis

Mijn facebookaccount sloot ik na enkele verdrietige avonden met spijt af. Ik vond het te pijnlijk om geconfronteerd te worden met uitvoerig gelikete foto’s van gezinsvakanties in een of andere zevende hemel, terwijl ik alleen nog maar kon dromen van een stom uitstapje naar de Carrefour. Ik kon het gezinsgeluk van anderen moeilijk aan. Zelfmedelijden. Ik zal dat ten alle koste vermijden.

Toen in maart massa’s vragen wanhopig de nooduitgang in ons hoofd zochten, was op reis gaan het laatste van onze zorgen, ware het niet dat we op dat moment ons vakantiehuisje voor juli al hadden geboekt. Lees verder “Reis”

Muziek

Niets is zo krachtig als muziek. Talloze herinneringen zitten verstopt in oneindig lange slingers van vijf strakke lijnen. Als je goed luistert word je in enkele seconden gekatapulteerd naar een geluksmoment van jaren geleden, of ervaar je opnieuw het verdriet dat je al bijna was vergeten. Je wordt moeiteloos meegevoerd naar een wereld die enkel nog uit emoties bestaat. De kracht van muziek is bijzonder, moet je koesteren, respecteren. Muziek heeft me al vaak geholpen, van kinds af, nog steeds. Ik denk: als muziek zo een grote invloed kan hebben op normaal functionerende hersenen, is het belangrijk en zinvol om die fenomenale muzikale kracht los te laten op Anna’s denkwereld. Lees verder “Muziek”

Brief

Liefste Martha,

Mijn meisje toch… Je begint je soms stilletjes in jezelf af te vragen hoe het komt dat je kleine zus niet met je speelt, niet praat, niet naar je kijkt,… Je ziet wat Floris allemaal kan en verwacht hetzelfde van Anna. Je wil haar een balletje geven of haar kriebelen, maar krijgt nooit de reactie die je verwacht. Dan zie ik je onbegrijpend kijken naar je zusje. Ik wil je zo graag beschermen tegen dat onprettige nieuws, tegen dat bijzondere en moeilijke leven dat we samen tegemoet gaan, omdat Anna anders is dan alle andere kindjes. Ik hou zo ontzettend veel van jou en ik wou dat ik je hiermee nooit hoefde te confronteren. Ik wou zo graag dat het anders was… Maar het is zo. Het is niet anders. Ik hoop dat je me altijd alles zal kunnen vertellen. Dat ik je zal mogen begrijpen. Dat jij je verdriet en zorgen en frustraties, die er ongetwijfeld zullen komen, altijd met me zal kunnen delen. Het gezin waarin je zal opgroeien staat vaak op zijn kop, maar de mooiste levensles die ik jou daardoor kan meegeven is dat de wereld er op zijn kop ook mooi uitziet.

Veel liefs van mama.

(juni 2014, Martha is 3 jaar)

%d bloggers liken dit: