Een sappige sinaasappel moet je tot de laatste druppel leegpersen. Ik leef gulzig, liaansgewijs slingerend van de ene ervaring naar de andere. Ik smijt me graag in een pas ontdekte hobby, reeds uitkijkend naar de volgende. Go, go, go! Jona klaagt geregeld over die vermoeiende eigenschap, maar stiekem geniet hij mee als ik op volle toeren draai. In Martha’s blinkende ogen herken ik diezelfde heerlijke levenslust. Wat een energie! Lees verder “Tempo”
Categorie: Martha
Hoop
Nadat we te horen kregen dat Anna een doofblind meisje was, bleef ik met haar een week in het ziekenhuis. Er wachtten Anna een heleboel onderzoeken, eerder bedoeld om andere mogelijke mankementen uit te sluiten. Ook al werd er flink gepuzzeld, soms stond er slechts één scan op ons medisch dagprogramma, zodat ik vaak alleen was met Anna, verzuipend in een zee van tijd. Tijd om na te denken.
Bizar
Vanaf de eerste seconde dat ik Martha in mijn armen hield was ik dolverliefd. Ik legde haar instinctief op mijn blote borsten en voelde een diepe verbondenheid die ik heel vanzelfsprekend vond. Mijn band met Anna ontstond niet zo spontaan, niet zoals bij Martha. Ik maakte me daar zorgen over en voelde me schuldig. Wat was er anders?
Anna huilde veel, soms urenlang. Jona en ik werden er moedeloos van. Nadat we zonder resultaat allerhande middeltjes tegen krampjes en reflux hadden geprobeerd, besloten we een afspraak te maken in het ziekenhuis. Lees verder “Bizar”
Droom
Ik sta wat te rommelen in de keuken wanneer ik plots Martha ergens in de verte hoor roepen. ‘Mama! Mama, vlug! Je moet echt komen kijken!’ – ze klinkt alsof ze het zelf niet kan geloven – ‘Anna kan stappen!’. Ik laat de zak aardappelen vallen, rep me halsoverkop naar de speelmat, struikel bijna over de toren van Paw Patrol, kijk rond en… wat…? Dat kan niet. Hoe…? Maar ja hoor, daar staat ze. Mijn lief, klein poppemieke staat flink recht. Anna kijkt me aan, voor de allereerste keer, en zegt Lees verder “Droom”
Anna is anders 