Dé afspraak

We zitten te wachten in de ziekenhuisgang, gespannen uitkijkend naar de belangrijkste doktersafspraak van ons leven.

Martha bleef bij grootmoe slapen, zodat Jona, Anna en ik op tijd konden vertrekken. Ik heb de uitzonderlijk vroege consultatie goed voorbereid en een lijst opgesteld van de kleinste details die misschien van belang zijn voor de kinderarts. Ik herinner me bijvoorbeeld perfect wat de verpleegster van Kind & Gezin zei nadat Anna de verplichte ALGO gehoortest tot een goed einde had gebracht: ‘heeft ze een verkoudheid? Want het kwam wel moeilijk binnen.’ Dat zei ze letterlijk, dat het moeilijk binnenkwam. Anna had geen verkoudheid, maar langer stond ik toen niet stil bij die opmerking. Lees verder “Dé afspraak”

Bang

Anna ligt in haar parkje, amper bewegend, starend naar het plafond. Ik krijg maar geen contact met haar, denk ik zo stil mogelijk, in een poging mezelf te beschermen. Anna kijkt niet, ze lacht niet, ze grijpt niet, ze maakt geen geluidjes, ze ligt daar maar. Ik bestudeer mijn kleine baby zo objectief mogelijk, voor een zoveelste keer, naarstig op zoek naar hoopgevende signalen, maar diep vanbinnen dringt het steeds dieper tot me door.

Nadat ik een laatste keer de website van Kind & Gezin raadpleeg, tevergeefs zoekend naar dat ene zinnetje dat mijn zorgen zal wegnemen, google ik intens verdrietig het telefoonnummer van het ziekenhuis in Aalst. Lees verder “Bang”

%d bloggers liken dit: