Het is elf uur ’s morgens en toch gezellig donker in onze woonkamer, daar zorgen de verduisterende lamellen voor. Kleurrijke lichtbollen dansen op het plafond, een dromerig Iers liedje creëert een sprookjessfeer en middenin die betoverende wereld van licht en muziek ligt Anna op haar rug. Ze staart vol fascinatie naar boven. Taj taj taj, brabbelt ons meisje, alsof ze communiceert met violen die voor haar klinken als rood en groen. Snoezelen. Acht jaar geleden had ik er nog nooit van gehoord. Nu dompelen we Anna elke dag onder in een snoezelbad van kleuren en muziek.
Lees verder “Snoezelen”Categorie: doofblind
Donker
‘Wist je het van op voorhand?’, vragen mensen soms. ‘Nee, alles leek perfect’, is mijn antwoord. Anders hadden we Anna nooit laten geboren worden, denk ik erbij, maar dat zeg ik nooit luidop, omdat het raar voelt om dat nu nog te zeggen. Anna wordt bijna zeven. Lees verder “Donker”
Zienderogen
Anna was blind. Achteraf bekeken snap ik niet hoe we dat konden missen. Verbazingwekkend hoe moederliefde mij blind had gemaakt. Nadat dokters ons vertelden waarom Anna anders was, vielen de verwarrende puzzelstukken stukje bij beetje in elkaar, tot ik plots dacht: natuurlijk, Anna is blind.
In mijn blijvende zoektocht naar hoopgevende signalen onderwierp ik mijn meisje dagelijks aan testjes. Ik herinner me hoe ik Anna in ondraaglijk fel zonlicht liet kijken. Ze gaf geen kik. Lees verder “Zienderogen”
Bizar
Vanaf de eerste seconde dat ik Martha in mijn armen hield was ik dolverliefd. Ik legde haar instinctief op mijn blote borsten en voelde een diepe verbondenheid die ik heel vanzelfsprekend vond. Mijn band met Anna ontstond niet zo spontaan, niet zoals bij Martha. Ik maakte me daar zorgen over en voelde me schuldig. Wat was er anders?
Anna huilde veel, soms urenlang. Jona en ik werden er moedeloos van. Nadat we zonder resultaat allerhande middeltjes tegen krampjes en reflux hadden geprobeerd, besloten we een afspraak te maken in het ziekenhuis. Lees verder “Bizar”
Anna is anders 