Anna is een heel gevoelig meisje. Een beetje te veel licht of lawaai maakt haar onrustig. Dan wordt ze boos en huilt ze. Ze wringt zich los uit de schouderbanden van haar rolstoel en bonkt haar hoofd tegen de hoofdsteun. Als Anna neerligt, schopt ze zo wild dat ze zichzelf pijn doet, terwijl ze op geen enkele manier kan aangeven wat er precies scheelt of hoe we haar kunnen helpen. Anna’s onrust heeft een enorme impact op… op alles, eigenlijk. Lees verder “Alleen”
Categorie: brussen
Hoera
Toen Anna na drie verdrietige maanden het ziekenhuis mocht verlaten, reageerde onze omgeving dolenthousiast. Ik snap dat natuurlijk wel: eindelijk naar huis! Yes! En dan nog op Martha’s verjaardag! Hoera! Maar Jona en ik stapten onze herwonnen vrijheid tegemoet met een loodzware rugzak. Lees verder “Hoera”
Hoop
Nadat we te horen kregen dat Anna een doofblind meisje was, bleef ik met haar een week in het ziekenhuis. Er wachtten Anna een heleboel onderzoeken, eerder bedoeld om andere mogelijke mankementen uit te sluiten. Ook al werd er flink gepuzzeld, soms stond er slechts één scan op ons medisch dagprogramma, zodat ik vaak alleen was met Anna, verzuipend in een zee van tijd. Tijd om na te denken.
Brief
Liefste Martha,
Mijn meisje toch… Je begint je soms stilletjes in jezelf af te vragen hoe het komt dat je kleine zus niet met je speelt, niet praat, niet naar je kijkt,… Je ziet wat Floris allemaal kan en verwacht hetzelfde van Anna. Je wil haar een balletje geven of haar kriebelen, maar krijgt nooit de reactie die je verwacht. Dan zie ik je onbegrijpend kijken naar je zusje. Ik wil je zo graag beschermen tegen dat onprettige nieuws, tegen dat bijzondere en moeilijke leven dat we samen tegemoet gaan, omdat Anna anders is dan alle andere kindjes. Ik hou zo ontzettend veel van jou en ik wou dat ik je hiermee nooit hoefde te confronteren. Ik wou zo graag dat het anders was… Maar het is zo. Het is niet anders. Ik hoop dat je me altijd alles zal kunnen vertellen. Dat ik je zal mogen begrijpen. Dat jij je verdriet en zorgen en frustraties, die er ongetwijfeld zullen komen, altijd met me zal kunnen delen. Het gezin waarin je zal opgroeien staat vaak op zijn kop, maar de mooiste levensles die ik jou daardoor kan meegeven is dat de wereld er op zijn kop ook mooi uitziet.
Veel liefs van mama.
(juni 2014, Martha is 3 jaar)
Anna is anders 