De eerste nacht in het ziekenhuis verloopt niet anders dan thuis: in het holst van de nacht begint Anna te wenen. Mijn meisje kronkelt van de pijn, terwijl ik steeds maar probeer haar te kalmeren. De verpleging haalt er de pediater van wacht bij, die het ook niet goed weet en beslist om nog eens bloed te laten prikken.
Om vier uur ’s nachts draag ik mijn huilend meisje door de ziekenhuisgang naar de prikkamer. Lees verder “Nacht”
Anna is anders 