De voorbije zes jaar vonden Jona en ik ons gezin opnieuw uit. Nu, met heel wat ploeterwerk achter de rug, hebben we eindelijk – hout vasthouden – onze draai gevonden. Stukje bij beetje gaven we veel op. We plooiden ons in haarspeldbochten en zagen het vaak niet meer zitten, maar we kregen ook veel in de plaats.
Sommige dingen stel je altijd uit of durf je niet. Al jaren koesterde ik stil de droom om ooit imker te worden. En sinds mijn jeugd wilde ik altijd al toneelspelen. Plots voelde ik de drang om mijn dromen voluit waar te maken. Intussen sieren twee prachtige bijenkasten onze tuin en sta ik al vier jaar op de planken. Zzzo zzzie je maar! Dankzij Anna werd ik bevangen door een soort van je-leeft-maar-een-keer gevoel.
Ik werkte zo lang mogelijk drie dagen per week, maar mijn job viel niet meer te combineren met de complexe zorg voor onze jongste spruit. (Achteraf denk je: hoe heb ik dat zo lang kunnen volhouden?) Een alternatieve centenbron drong zich op. Ik kneep mijn ogen dicht en waagde me aan een sprong in het diepe: ik ging thuis aan de slag als zelfstandig tekstschrijver. Joepie! Dankzij Anna maakte ik van een creatieve hobby mijn beroep.
Ik omarmde twitter als emotionele uitlaatklep. Gelukjes en verdrietjes, ik deel ze daar allemaal. Anna’s volgers zetten een spectaculaire kaartjesactie voor Martha’s verjaardag op poten en lieten me kennismaken met echt eten door de sonde. Halleluja! Dankzij Anna ontmoette ik honderden lieve mensen die me steunen, tips geven en elke dag verrassen.
Gezinsuitstapjes, samen eten of impulsief afspreken is niet mogelijk. Jammer vind ik dat. Maar het mooie daaraan? Als we dan wél eens op stap gaan, met ons drietjes, vooraf alles zorgvuldig gepland, geniet ik tegen de sterren op en haal ik al-les uit die dag, uit elk moment. Yes! Dankzij Anna leef ik bewuster en is niets nog vanzelfsprekend.
Dat klinkt allemaal fantastisch, he.
Soms voelt het echt zo, hoor. Ik ervaar oprechte dankbaarheid als het goed gaat met Anna. Maar eerlijk? Als het niet goed gaat met ons meisje – de nachten lang en donker, de handen in het haar – slinkt dat sprookje van geven en nemen tot klinkklare onzin. Dan denk ik alleen nog maar: help.
Anna is anders 
weer een realistisch verhaal van veel vallen en toch weer opstaan, hoe moeilijk ook… Je zet ons iedere keer weer met onze voeten op de grond! Dank je daarvoor!
Heel veel sterkte en moed om steeds weer op te staan, om ondanks het vallen toch weer de kracht te vinden om telkens weer op te staan!
Lieve groet,
Marianne
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je voor je superlieve reactie. Doet goed! Groetjes van Renilde
LikeLike
Jullie zijn bovenmenselijk sterk. Kan geen woorden vinden om je meer te prijzen.
Groeten,
André de Ruiter.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is te veel…! Toch heel veel dank voor je pakkende woorden.
Groetjes van Renilde
LikeLike
Mooi om te lezen! Dank je wel
LikeGeliked door 1 persoon
Dank voor je reactie, Ingrid. Groetjes!
LikeLike
Het vallen en opstaan hoort erbij. Je komt tot de ontdekking dat de periodes tussen opstaan en vallen steeds langer zijn. Het zit in de menselijke genen om nare dingen langer te onthouden. Maar het komt uiteindelijk ook goed en dan zul je zien dat je een speciale dochter hebt. Toen onze zoon geboren werd in 1980 met een gewicht van 900 gram hadden de medici weinig hoop. Nu is hij 38, spastisch en kan niet rekenen. Daarbij slechte ogen. Toch woont hij nu geheel zelfstandig en zijn moeder en ik ondersteunen waar nodig. Hou moed en geloof in jezelf, groet Frank en Peggy
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtig verhaal. Ben ik stil van. Dank je om te delen! En dank voor jullie aanmoedigende reactie.
Groetjes van Renilde
LikeLike
Je schrijven geeft een stem aan zoveel mensen die (misschien niet helemaal) in een vergelijkbare situatie zitten.
Het maakt de rest bewust van wat er is en dat we dankbaar mogen zijn voor elke zonnestraal in het leven.
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtig compliment. Dankjewel!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik denk deze winter ook steeds HELP. Pfffff wat is het soms zwaar, maar ook zo mooi en zo waardevol.
Ik maak even een pas op de plaats met mijn werk en dat doet goed gelukkig.
Lieve groet voor jullie allen!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben altijd heel blij als ik van je hoor!
Een fijne afleiding doet wonderen, gelukkig maar. Jij geniet ook zo van wilde bloemen en de natuur… laat die lente maar komen.
LikeLike
Wauw, bewondering voor jullie.
LikeGeliked door 1 persoon
Ontroerend eerlijk beschreven! Wat mooi als je zo mag denken vanuit mogelijkheden! Bewondering! En soms kun je er dus niks van maken. Ook dat is leven!
LikeGeliked door 1 persoon
Heeeel veeel bewondering voor jullie.💐
LikeGeliked door 1 persoon
Het moet niet gemakkelijk zijn om naar het positieve in de situatie te blijven zoeken. Maar jullie doen dat precies wonderwel. De foto’s hier op twitter tonen een mooi lief kind. Maar ik besef dat dit natuurlijk momentopnames zijn en dat er veel andere momenten zijn van pijn, huilen, wanhoop…
Respect voor jullie inzet voor jullie kind, je moet het maar doen…
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel voor je aanmoedigende woorden. Heel fijn, zo een duwtje in de rug!
LikeLike
Ik lees nu dit verhaal en zó herkenbaar, van begin tot eind (behalve dat ik geen imker ben en toneelspeel, haha). Ook al zitten wij pas 1 jaar in deze achtbaan. Ontzettend mooi geschreven, ik blijf je volgen. Alle goeds!
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een leuke reactie! Dank je, ik volg je ook, samen sterk. X
LikeLike
Wat een bijzondere reactie. Dankjewel. En veel liefs van ons allen ❤️
LikeLike