Een sappige sinaasappel moet je tot de laatste druppel leegpersen. Ik leef gulzig, liaansgewijs slingerend van de ene ervaring naar de andere. Ik smijt me graag in een pas ontdekte hobby, reeds uitkijkend naar de volgende. Go, go, go! Jona klaagt geregeld over die vermoeiende eigenschap, maar stiekem geniet hij mee als ik op volle toeren draai. In Martha’s blinkende ogen herken ik diezelfde heerlijke levenslust. Wat een energie! Lees verder “Tempo”
Maand: oktober 2017
Hoop
Nadat we te horen kregen dat Anna een doofblind meisje was, bleef ik met haar een week in het ziekenhuis. Er wachtten Anna een heleboel onderzoeken, eerder bedoeld om andere mogelijke mankementen uit te sluiten. Ook al werd er flink gepuzzeld, soms stond er slechts één scan op ons medisch dagprogramma, zodat ik vaak alleen was met Anna, verzuipend in een zee van tijd. Tijd om na te denken.
Liedje
Ergens in 2014 schreef ik een lied voor Anna. Ik heb het één keer gezongen voor andere ouders van een kind dat anders is, op een fuif ten voordele van Anna’s school. Ik was verschrikkelijk zenuwachtig, maar achteraf vooral blij dat ik het had gedurfd. Dit is de tekst.
Anna, mijn liefje, ik zing dit lied voor jou.
Je bent een prachtig meisje, ik hou gek veel van jou.
Jouw leventje, vol ups en downs, nu bijna twee jaar. Lees verder “Liedje”
Zienderogen
Anna was blind. Achteraf bekeken snap ik niet hoe we dat konden missen. Verbazingwekkend hoe moederliefde mij blind had gemaakt. Nadat dokters ons vertelden waarom Anna anders was, vielen de verwarrende puzzelstukken stukje bij beetje in elkaar, tot ik plots dacht: natuurlijk, Anna is blind.
In mijn blijvende zoektocht naar hoopgevende signalen onderwierp ik mijn meisje dagelijks aan testjes. Ik herinner me hoe ik Anna in ondraaglijk fel zonlicht liet kijken. Ze gaf geen kik. Lees verder “Zienderogen”
Anna is anders 