Check

Anna blijft geregeld één of twee nachten logeren bij mijn mama. Dat logeerpartijtje gaat noodzakelijk gepaard met een niet te onderschatten verhuispartij. Hoe groter het aantal zaken dat je niet mag vergeten, hoe groter de kans dat je iets vergeet, dus nadat ik de lader van de sondepomp vergat mee te geven, drong het opstellen van een checklist zich op. Je merkt vanzelf dat onderstaande geheugensteun geen overbodige luxe is.

1. De medicatie tegen epilepsie. We bereiden het nodige aantal spuiten met juiste hoeveelheden Depakine en Keppra, zodat grootmoe zich niet kan vergissen.

2. Anna slaapt met haar schoentjes, zoals wij ze steevast noemen. Het zijn in feite spalken die ervoor zorgen dat haar voeten en onderbenen de ganse nacht gestretcht worden om het verkorten van de spieren te voorkomen.

3. Haar matras, in orthopedisch jargon ligorthese genoemd, is een perfect op maat gemaakt slaaphulpmiddel waaruit Anna’s lichaamsvorm is gesneden. Hierin wordt onze meid elke avond te slapen gelegd. We maken één grote riem vast rond haar buik, en twee kleine rond haar bovenbenen. Het totale plaatje ziet er niet uit (ze heeft ook nog die schoenen aan), maar deze geforceerde slaaphouding brengt Anna zalig tot rust.

4. Jona en ik noemen Anna’s rolstoel gewoon haar stoeltje. De speciaal gemaakte zitschaal is essentieel om Anna op een veilige manier rechtop te laten zitten tijdens het eten, drinken en toedienen van sondevoeding.

5. Het buisje, in de ziekenhuiswereld beter bekend als een extension, fungeert als verbindingsstukje tussen Anna’s sondeklep en de slang van de sondepomp. Het buisje dient ook om medicatie of water rechtstreeks toe te dienen.

6. De trousse, zo heet die lange slang waar de sondevoeding doorloopt, wordt na elke maaltijd gespoeld met warm water, zodat we er een paar dagen gebruik van kunnen maken.

7. De sondepomp met bijhorende lader en statief. Die oplader was dus enige tijd geleden aan mijn inpakkende gedachten ontsnapt.

8. Zakjes sondevoeding. Terwijl Anna slaapt druppelt er langzaam een halve liter voeding in haar maagje. (Thuis staat Jona elke nacht om half vier op om de sondepomp uit te schakelen.) Ons meisje krijgt dezelfde hoeveelheid overdag, aan een sneller tempo, verspreid over twee maaltijden.

9. Het is belangrijk om Anna’s mondmotoriek te stimuleren. ’s Middags laten we haar iets eten en drinken. Het drankje moet worden ingedikt met een poeder om het verslikken tegen te gaan. Ook dagelijks poetsen is extra belangrijk voor een kindje dat voldoende slikt noch praat. Tandenborstel en tandpasta zijn daarom een absolute must.

10. Er zitten een heleboel onmisbare spullen in Anna’s verzorgingstasje. Het verband rond haar sondeklepje wordt iedere dag vervangen en we knippen kousjes van een rol elastisch buisverband omdat Anna’s gevoelige huid geen gewone kousen verdraagt.

11. Als Jona en ik uitgebreide weekendplannen beraamden blijft onze meid twee keer slapen en verhuizen ook de wandelwagen en sta-plank naar Hotel Grootmoe.

Na deze opsomming van veelal medische items zou ik het meest voor de hand liggende logeerspulletje haast vergeten: een pyjama natuurlijk! De zorg voor ons gehandicapt meisje is geen sinecure, eerder een opeenvolging van gaandeweg geëvolueerde procedures. Een overnachting vergt een flinke voorbereiding. Bij het soms vluchtige inladen van de auto komt onze checklist dus goed van pas.

Dat heen-en-weer gedoe maakt dat ik al moe ben, nog voor ik mezelf optutte voor de – geeuw – wilde plannen waar ik zo naar uitkeek, maar eens op onze bestemming geniet ik gegarandeerd met volle teugen van ons verdiend avondje uit.

Avondje genieten? Check!