Maand: mei 2017

Check

Anna blijft geregeld één of twee nachten logeren bij mijn mama. Dat logeerpartijtje gaat noodzakelijk gepaard met een niet te onderschatten verhuispartij. Hoe groter het aantal zaken dat je niet mag vergeten, hoe groter de kans dat je iets vergeet, dus nadat ik de lader van de sondepomp vergat mee te geven, drong het opstellen van een checklist zich op. Je merkt vanzelf dat onderstaande geheugensteun geen overbodige luxe is.

1. De medicatie tegen epilepsie. We bereiden het nodige aantal spuiten met juiste hoeveelheden Depakine en Keppra, zodat grootmoe zich niet kan vergissen. Lees verder “Check”

Ploegen

Op het moment dat je ouder wordt van een gehandicapt kindje krijg je er naast je verdriet en zorgen plompweg een cruciale job als administratief medewerker en budgetbeheerder bovenop. De papieren rompslomp die een zorgenkindje met zich meebrengt is ronduit complex. Wie zich niet snel genoeg ontpopt tot een administratieve duizendpoot is gedoemd te verzuipen in een genadeloze zee van voorschriften, aanvragen tot terugbetaling, stempels en bijlagen.

Terwijl we voor Martha enkele belangrijke documenten in één mapje bijhielden, ontstond er voor kleine zus al gauw een uitgebreid klassement. Lees verder “Ploegen”

School

Ik herinner me hoe trots ik met Martha over de speelplaats wandelde, hand in hand, zwierig en zelfverzekerd. Een bijzonder moment, de eerste keer naar school. Vandaag is het Anna’s beurt. Jona en ik hoeven elkaar niet te vertellen dat we zenuwachtig zijn: de gespannen blik die we elkaar toewerpen, terwijl we de school binnenstappen, spreekt voor zich. We dragen Anna nog steeds in een te klein geworden Maxi-cosi. Haar lange beentjes bengelen onhandig over de rand, beide in het knalrood gips. De vervelende timing van de botoxbehandeling is plots een futiele bijzaak. Ik kan alleen maar denken: zal mijn lief popje het hier redden, de eerste keer bij vreemde mensen? Lees verder “School”

Glimlach

Anna stelt zich geen vragen. Ze is een zorgeloos meisje dat houdt van krawietelen. Ze weet niet wat stappen is. Het klinkt misschien vreemd, maar ik ben blij dat Anna mentaal te zwak is om te beseffen dat ze anders is. Haar verdriet omdat zij niet kan praten, omdat zij niet dezelfde kansen kreeg, zou me kwellen. Voor Anna is het goed zo. Zij is zich van geen kwaad bewust.

Martha werd pas zes. Als zesjarige stel je je honderden vragen. Waarom zijn jullie altijd boos op mij en nooit op Anna? Lees verder “Glimlach”

%d bloggers liken dit: