Ik telde jaren af om mijn kinderen de wereld te laten ontdekken, maar het is niet aan mij om Anna te leren hoe deze wereld in elkaar zit.
Het is Anna die mij haar wereld laat ontdekken.
Ik telde jaren af om mijn kinderen de wereld te laten ontdekken, maar het is niet aan mij om Anna te leren hoe deze wereld in elkaar zit.
Het is Anna die mij haar wereld laat ontdekken.
Mijn facebookaccount sloot ik na enkele verdrietige avonden met spijt af. Ik vond het te pijnlijk om geconfronteerd te worden met uitvoerig gelikete foto’s van gezinsvakanties in een of andere zevende hemel, terwijl ik alleen nog maar kon dromen van een stom uitstapje naar de Carrefour. Ik kon het gezinsgeluk van anderen moeilijk aan. Zelfmedelijden. Ik zal dat ten alle koste vermijden.
Toen in maart massa’s vragen wanhopig de nooduitgang in ons hoofd zochten, was op reis gaan het laatste van onze zorgen, ware het niet dat we op dat moment ons vakantiehuisje voor juli al hadden geboekt. Lees verder “Reis”
Lange tijd was ik gefixeerd op het oefenen met Anna, in de overtuiging dat ze een soort van valse start doormaakte. Ik knutselde speelgoed met opvallende fluokleuren en verschillende voelmaterialen, kocht een oefenmat en -bal, een UV lichtbak, speciale dvd’s, allerlei lichteffecten,… en ik oefende en oefende. Ik overwoog ernstig om studies kinesitherapie aan te vatten en Jona en ik gingen lange tijd wekelijks met Anna naar een privé-zwembad. Ik probeerde met Anna ook allerlei therapieën uit, zoals Bobath, Vojta, osteopathie, zelfs Thai chi passeerde de revue, want ik dacht: baat het niet, dan schaadt het niet. Ik had het gevoel dat ik Anna op die manier vooruithielp. Lees verder “Oefenen”
Hoewel ik het leven en de wereld benader op een rationele, wetenschappelijke manier, vond ik vreemd genoeg moed en hoop in drie korte zinnetjes, die ik elke dag luidop uitsprak. Ik raakte al snel geobsedeerd door deze drie zinnetjes. Ik schreef ze neer in de allermooiste kleuren, zocht voor mijn briefje een mooie plaats bij Anna’s foto en brandde er elke dag een kaarsje naast. Zo kreeg ik het gevoel mijn zorgvuldig gekozen woorden tot leven te wekken. Zo gaf ik mezelf hoop. De drie zinnen heb ik zo vaak afgedreund in mijn hoofd dat ik hun echo nog steeds kan horen… Lees verder “Mantra”