Brief

Liefste Martha,

Mijn meisje toch… Je begint je soms stilletjes in jezelf af te vragen hoe het komt dat je kleine zus niet met je speelt, niet praat, niet naar je kijkt,… Je ziet wat Floris allemaal kan en verwacht hetzelfde van Anna. Je wil haar een balletje geven of haar kriebelen, maar krijgt nooit de reactie die je verwacht. Dan zie ik je onbegrijpend kijken naar je zusje. Ik wil je zo graag beschermen tegen dat onprettige nieuws, tegen dat bijzondere en moeilijke leven dat we samen tegemoet gaan, omdat Anna anders is dan alle andere kindjes. Ik hou zo ontzettend veel van jou en ik wou dat ik je hiermee nooit hoefde te confronteren. Ik wou zo graag dat het anders was… Maar het is zo. Het is niet anders. Ik hoop dat je me altijd alles zal kunnen vertellen. Dat ik je zal mogen begrijpen. Dat jij je verdriet en zorgen en frustraties, die er ongetwijfeld zullen komen, altijd met me zal kunnen delen. Het gezin waarin je zal opgroeien staat vaak op zijn kop, maar de mooiste levensles die ik jou daardoor kan meegeven is dat de wereld er op zijn kop ook mooi uitziet.

Veel liefs van mama.

(juni 2014, Martha is 3 jaar)