De nacht die volgt is een ontredderde aaneenschakeling van intens verdriet, verpletterende schuldgevoelens en misselijkmakende angst voor alles wat komen zal. Paniek in mijn hoofd. Ik weet me er geen raad mee. Ik kijk radeloos naar Jona. Hoe zijn we plots in deze afschuwelijke situatie beland? Wat moeten we nu?
Negatieve gedachtegangen spreken mijn meest donkere gevoelens aan. Doof en blind. Mijn meisje is doof en blind. Ze leeft in een eeuwig donkere stilte. Mijn moederhart schreeuwt het uit van verdriet.
Maar het wordt ochtend.
En zo slaan we onszelf door die eerste nacht, nadat ons leven voorgoed veranderde.
(maart 2013, Anna is drie maanden)